Ijs en pannenkoeken

12 feb 2012

Na de geweldige ervaring van gisteren moesten we vandaag weer vroeg op. Het was namelijk bijna 5 uur rijden naar onze volgende locatie. Onderweg zijn we weer door prachtige gebieden gereden, het begint bijna een gewoonte te worden ;) We zijn nog een keer gestopt bij een waterval, maar verder hebben we bijna constant doorgereden. Eenmaal bij Franz Josef aangekomen, verbaast het ons hoe klein het plaatsje eigenlijk is. We hadden er stiekem wat meer van verwacht, maar het telt letterlijk twee straten. De afslag naar de gletsjer hadden we al gevonden, maar daar gaan we morgen pas naartoe! Eenmaal aangekomen op onze locatie blijkt ook deze het net allemaal niet te zijn. We hebben een eigen keukentje enzo, dus dat is allemaal prima, maar het ziet er allemaal net wat meer versleten en oud uit dan onze vorige locaties. We zijn natuurlijk ook nogal wat gewend na dat luxe hotel van vorige keer, haha. Eind van de middag hebben we nog snel wat boodschapjes gedaan. 's Avonds voor de verandering niet genoten van het uitzicht, want we zitten vlak langs de weg en er staat een grote muur tussen de weg en ons huisje.

13 feb 2012

Om half zeven ging de wekker al, want we moesten op tijd aanwezig zijn bij het verzamelpunt voor wandelingen op de gletsjer. Omdat wij als toeristen natuurlijk voornamelijk zomerkleding bij zich hebben, worden we daar voorzien van wollen sokken, speciale schoenen, regenkleding en crampons (een soort pinnen die je onder je schoen vast kan maken). Bepakt en bezakt kon de tocht naar de gletsjer beginnen. Eerst tien minuutjes in een bus, dan nog eens tien minuten door het bos lopen en dan kom je aan op een uitgestrekte vlakte. In de verte zie je de gletsjer liggen, maar dat is nog best een stukje lopen over rotsachtige grond. De grote groep wordt hier in kleinere groepjes verdeeld van elf mensen, met een gids. Onze gids vertelt ons dat het ijs vroeger tot dit punt kwam, maar dat het dus al een heel eind gesmolten is. Onderweg naar de gletsjer vertelt onze gids al volop. Eenmaal aangekomen bij de voet van de gletsjer moeten we eerst nog een stukje over een soort gravel klimmen voor we het ijs bereiken. Op het ijs zijn op steile stukken trapjes uitgehakt en soms hangt er een touw bij, omdat het erg steil is. De mensen van de organisatie moeten elke dag opnieuw de routes uithakken en veranderen, omdat het ijs telkens langzaam maar zeker naar beneden schuift. Wat een werk! De tocht naar boven toe was op sommige stukken best zwaar, maar de gids deed het gelukkig rustig aan. Het is een heel raar idee om over en tussen het ijs te lopen. Bovenop ziet het er grauwig uit, maar als je tussen muren van ijs loopt, zie je die mooie blauwe kleur. Het was overigens helemaal niet zo koud tussen dat ijs. Sommige mensen liepen zelfs in hun korte broek. Op het hoogste punt van de tocht aangekomen, hebben we even rustig gezeten om te lunchen. De tijd gaat redelijk snel voorbij, ondanks al het klimmen. Voor we het weten, beginnen we alweer aan de weg naar beneden. Vanaf boven gezien lijkt het maar een klein stukje, maar we doen er behoorlijk lang over! Het naar beneden gaan is af en toe nog enger dan naar boven, omdat je extra goed op moet letten waar je je voeten neerzet, zodat je niet wegglijdt. Gelukkig verloopt ook de terugtocht zonder ongelukken. We zijn behoorlijk afgepeigerd als we rond een uur of half 5 weer bij de bus terug zijn. Nog snel een paar boodschapjes gedaan, gegeten, gedoucht en de rest van de avond heerlijk op de bank! Het was een lange, maar erg leuke dag.

14 feb 2012

Valentijnsdag! Het romantische deel moet nog even wachten, want we moeten eerst weer verder rijden naar Punakaiki. Dit keer 'maar' een ritje van drie uur. Het is raar hoe snel we eigenlijk aan die afstanden wennen. In Nederland zou een rit van drie uur behoorlijk wat zijn, maar hier is het appeltje eitje. We rijden in een keer door naar onze locatie. Op deze plek moeten we na de eerste nacht naar een ander huisje, omdat het allemaal volgeboekt zit. Geen probleem voor ons! Aangezien het eerste huis wel een keukentje heeft, maar het tweede niet willen we nog wat boodschappen gaan doen. Klein probleempje.. ons geld is weer ver op en er is in dit minidorpje natuurlijk geen pinautomaat te vinden. Dat wordt een half uur terug rijden naar de eerste grote stad! Er zit weinig anders op, dus dat doen we daar maar. Eenmaal daar hebben we ook meteen maar boodschappen ingeslagen. Aangezien het valentijnsdag is en we bij de Pancake Rocks zitten, gaan we vanavond heel romantisch pannenkoeken voor elkaar bakken. Gelukkig kunnen we hier 's avonds weer van het uitzicht genieten, want we kijken uit op de zee. Met een lekker biertje erbij, komt dat vanavond helemaal goed.

15 feb 2012

Vanochtend eerst weer al onze spullen in de koffers gemikt om te verhuizen naar het andere huisje. Een stuk kleiner en zonder keukentje, maar met een prima bed en een nog beter uitzicht op de zee. Dan wordt het vandaag toch echt tijd om de befaamde Pancake Rocks te gaan bekijken. Dit zijn rotsen in de zee die om een of andere reden uit een hele hoop laagjes bestaan, waardoor ze net op een stapel pannenkoeken lijken. Zeker mooi om te zien, maar jammer dat het zo'n toeristische trekpleister is. Het is soms erg druk bij de uitkijkpunten, dus we besluiten 's avonds nog een keer te gaan. Het zou dan ook mooier moeten zijn, omdat het water hoger staat en het omhoogspat tegen de rotsen. De rest van de dag hebben we wat verder rondgewandeld door de omgeving. We kwamen uit bij een mooi verlaten stuk strand, waar het weer helaas omsloeg. Van het ene moment op het andere sta je ineens in de regen in plaats van in de zon. Goed voorbereid als we zijn, trokken we snel onze regenjassen aan. Ook in de regen was het nog steeds genieten van de omgeving. Nadat we nat weer terug waren bij ons huisje, hebben we besloten lekker een bad te nemen. En niet zomaar een bad! Het bad staat namelijk buiten, op de veranda. Omdat we hoger zitten als de weg en een beetje beschut door planten kan niemand ons zien. Het is leuk om eens buiten te kunnen badderen. Hierna ons snel weer aangekleed, want we wilden dat water wel eens zien opspatten tegen de rotsen. Helaas pindakaas.. het water stond wel hoger, maar veel opspatten deed het niet. Dan rijden we maar door naar het enige restaurantje hier in de buurt. We waren alleen niet de enige met dat idee. Het zat stampvol en ze hadden geen plek meer. Dan maar in ons huisje een cup a soup en wat geroosterde boterhammen eten. Beetje primitief, maar ook lekker! Vanavond op tijd naar bed, want morgen moeten we van de westkust weer oversteken naar de oostkust, dus dat wordt een lange rit.