Van art deco naar bush bush
Door: maickelenleonie
Blijf op de hoogte en volg Maickel en Leonie
02 Maart 2012 | Nieuw Zeeland, Rotorua
25 feb 2012
Bah, bah, en nog eens bah. Het eten van gisteren was geen groot succes. Op het noorder-eiland hebben we voornamelijk B&B's, zonder keukentje dus. Iedere dag uit eten vinden we wat teveel van het goede, dus we hadden bedacht om wat eten te maken in de magnetron, die wel aanwezig was. We hadden een diepvriesmaaltijd gevonden, een soort risotto, maar toen we de magnetron open deden, stonk het enorm naar babypoep (dat zal bij jullie nu ook wel zo zijn, Susanne en Jeroen.. Gefeliciteerd ;) ). Maickel durfde het aan om het op te eten, maar het was niet zo smakelijk. Deze ochtend hing de vieze geur nog steeds in ons huisje. We zijn maar snel weggevlucht richting ontbijt, dat binnen in het grote huis klaar stond. We hadden vandaag graag de Tongariro Crossing gelopen, een erg mooie wandeling door het National Park langs volkanen e.d. Helaas was het redelijk bewolkt en werd het ons afgeraden, vanwege het beperkte zicht. Gayle, onze gastvrouw, liet ons tijdens het ontbijt een aantal andere wandelingen zien die we wel konden maken, dus daar hebben we er een paar van uitgekozen. De vulkanen hebben we helaas niet gezien, maar we hebben wel een prachtige omgeving gezien. Uitgestrekte gebieden, mooie bossen en een grote waterval. Het weer was een beetje wisselvallig. Het ene moment zon, het volgende regen en vervolgens weer zon. Eenmaal terug bij de River Lodge, onze accomodatie, hebben we in de schapenwei wat rondgewandeld bij de schapen Cedric en Rosie, tot er een auto aankwam. En ja hoor, het waren de Nederlanders die we op de allereerste locatie ook al ontmoet hebben. Erg leuk om ze hier weer te zien en verhalen uit te wisselen. Aangezien zij in het dorp gingen eten en wij ons opnieuw waagden aan een magnetronmaaltijd hebben we afgesproken dat ze 's avonds naar ons huisje komen om verder te kletsen. We hebben er een leuke Hollandse avond van gemaakt, met bier, wijn en natuurlijk iets te knabbelen. Tegen tien uur kwam er nog een Nederlands stel aan op deze accomodatie en die zijn gezellig aangeschoven. Het was redelijk laat toen we in bed lagen, maar dat moet een keertje kunnen, toch?
26 feb 2012
Onze tijd op de River Lodge is helaas alweer verlopen. We vinden het jammer om weg te gaan, want het is hier prachtig. Gayle en Denton zijn hele aardige, gezellige mensen en de goed getrainde hond Daisy is ook een fantastich dier. Wie weet komen we ooit nog eens terug. Nu gaan we weer op pad naar Napier, de art deco stad van Nieuw-Zeeland wat bekend staat om zijn wijngebied. Wij zijn allebei niet zo van de wijn, maar we zullen wel zien. De rit er naartoe was erg mooi. We zijn door een berggebied gereden met weinig verkeer en eigenlijk was het uitzicht hier net zo mooi als op het Zuider-eiland. Hopen dat dat zo blijft gedurende de rest van de vakantie. Eenmaal in Napier zien we meteen waarom het een art deco stad is. De gebouwen zien er behoorlijk anders uit dan we tot nu toe gezien hebben, maar het is wel mooi. Onze accomodatie heeft iets minder van deze uitstraling, maar ziet er verder netjes uit. We hebben gelukkig weer een eigen keukentje, zodat we ons niet meer aan de magnetronmaaltijden hoeven te wagen. We hebben al kort even door het stadje gewandeld en zijn blijven hangen bij een optreden van een bandje. Als er in Nederland optredens zijn, zie je overal kraampjes met eten en drinken, maar hier is daar niks van te zien. Mensen zitten op een stoeltje op het gras of staan aan de kanten en luisteren naar de muziek. Nergens zijn lege bekertjes of vuil te zien. Alles blijft netjes. Na het optreden hebben we nog wat langs het water gewandeld en daarna zijn we gaan koken. Morgen gaan we het stadje verder verkennen en kijken of er iets leuks te doen is in de buurt.
27 feb 2012
We zijn de dag begonnen met een bezoekje aan de kathedraal in Napier waar we een kaarsje opgestoken hebben. Er was een aardige meneer die ons vanalles vertelde over de kerk, waardoor het even duurde voordat we weer verder konden gaan. Verder is er in Napier een vrij bekend aquarium waar veel zeedieren te zien zijn, maar ook, en daar gingen we voor, kiwi's! Na ruim vier werken in Nieuw-Zeeland zonder een kiwi gezien te hebben, wordt het daar wel eens tijd voor. Het hele aquarium zelf was overigens ook hartstikke leuk, want er was enorm veel te zien. Ergens halverwege het gebouw hebben ze het 'kiwi house' gebouwd. Het is hier vrij donker, want kiwi's zijn nachtdieren. Je mag dus geen flits gebruiken en je moet zachtjes praten. We hebben twee van deze dieren gespot, maar een foto ervan maken viel helaas niet mee vanwege het beperkte licht. We zijn toch blij dat we dit symbool van Nieuw-Zeeland nu ook in levende lijve gezien hebben. Hierna hebben we nog lekker langs het strand gewandeld. We bedoelen ook echt op een pad langs het strand, want het strand zelf bestaat uit stenen en dat loopt niet zo prettig. Zometeen gaan we voor de laatste keer koken, want de rest van de tijd zullen we in B&B's zitten, zonder keukentje. En de magnetronmaaltijden vertrouwen we niet meer zo ;)
28 feb 2012
Vandaag gaan we voor de eerste en laatste keer in zes weken vakantie kamperen. En je raadt het nooit, vandaag bestaat het weer uit regen, regen en nog eens regen. We zijn wel het een en ander gewend van de scouting, maar toch hadden we weinig zin meer in onze kampeertrip. We gaan een nacht doorbrengen in het Te Urewera National Park met een lokale Maori-gids. Eenmaal op de juiste plek aangekomen, kwam een Maori-meisje van dezelfde leeftijd als Leonie ons verwelkomen. Ze nam ons mee naar de kampeerplek en die zag er gelukkig prima uit. Er hing een redelijk groot zeil waaronder we droog konden zitten, waar plek was om te koken en zelfs een kleine vuurplaats. Hoewel er plek is voor wel 18 tentjes zijn wij vandaag de enigen. We waren een beetje bang dat het een enorme toeristische attractie zou zijn, maar dat valt dus alles mee. We zijn lekker gaan zitten en onze gids zette meteen wat toastjes en nootjes op tafel. Dat begint al goed! De rest van het eten volgt al snel en ondertussen hebben we gezellig zitten buurten met onze gids. Het is leuk om een keer zo te kunnen praten met iemand van de Maori-cultuur, want op deze manier leer je er een hele hoop van. Wat wij bijvoorbeeld nog niet wisten en wat ons wel verbaasde, is dat een hoop Maori-kinderen tot hun 13e jaar alleen Maori leren spreken en schrijven en daarna pas Engels leren. Ook noemen de Maori zichzelf hier 'children of the mist', omdat er vaak een hoop mist hangt in de vallei. Door zo samen te eten en een biertje te drinken bij het kampvuur kom je een hoop te weten. Ondanks dat we er 's middags weinig zin in hadden, is het toch een hele gezellige dag geworden!
29 feb 2012
Vannacht hebben we redelijk geslapen in ons tentje. Ons bed bestond uit een legerbedje met daarop een luchtbed. Verder hadden we een lakenzak, een slaapzak en daar bovenop nog een losse slaapzak, dus we hebben het zeker niet koud gehad. Het heeft gedurende de hele nacht geregend, maar gelukkig was het 's ochtends droog. Dat kwam goed uit, want vandaag gaan we boompjes planten en een wandeling door het park maken. Het bomen planten gebeurt om een bijdrage te leveren aan het regenwoud en bepaalde bomen weer te laten groeien, zodat de toekomstige generaties er ook nog van kunnen genieten. Het boompjes planten gebeurt altijd in drie. Je mag dus kiezen of je 3, 6 of 9 boompjes plant per persoon. De eerste plant je altijd voor jezelf, de tweede voor iemand die minder fortuinlijk is en de derde om iets terug te geven aan moeder natuur. Omdat wij natuurlijk echte scoutingmensen zijn, hebben we besloten om negen boompjes per persoon te planten. Onze gids was blij verrast, want dat maakte ze niet vaak mee. We hebben goed samengewerkt (Maickel de gaten gegraven, Leonie de boompjes geplant) en bij ieder boompje hebben we een Maori-zinnetje opgezegd, namelijk 'e tipu, e toro, e tu'. De maori geloven dat de bomen ook een soort van ziel hebben en met dit zinnetje vragen ze de bomen om groot en sterk te groeien. Tijdens het bomen planten hebben we Joe ontmoet, de Maori-man die dit allemaal organiseert. Hij is een man met een erg vriendelijke uitstraling. Samen met hem, onze gids en nog een Duits koppel zijn we vertrokken voor een wandeling door het park. Het was erg leuk en leerzaam om met een Maori-man door het woud te lopen, omdat hij enorm veel weet en vertelt over de bomen en de vogels. Normaal gesproken lopen we er sneller doorheen, omdat we toch niet weten wat we allemaal tegenkomen, maar nu hebben we nog werkelijk wat geleerd. Ook hebben we een reusachtig grote boom gezien van waarschijnlijk wel 1000 jaar oud. Na de wandeling verzorgden Joe samen met onze gids nog een heerlijke lunch. Al met al was het een geweldige ervaring die we niet snel zullen vergeten. We hebben het enorm naar ons zin gehad in het regenwoud.
Na deze late lunch moesten we weer vertrekken naar de volgende locatie, vlakbij Rotorua. Dit was gelukkig niet al te ver rijden. Onderweg zagen we ploteling een rookwolk, dus wij dachten meteen 'brand'. Een kilometer verder zagen we echter aan de andere kant van de weg ook een rookwolk en in de verte ook nog enkele. We zijn het vulkanische gebied genaderd waar de stoom op de vreemdste plekken uit de grond komt. Op het einde van onze reis stond ons nog een verrassing te wachten. We hebben al over heel wat onverharde wegen gereden (ook al mag dat officeel niet), maar de weg die nu voor ons lag was toch wel de allerslechtste. Hij lag vol met bulten, kuilen en regengeulen en harder dan 10 km per uur hebben we er niet gereden. Bij aankomst werden we verwelkomd door een overenthousiaste man die blij onze koffers naar boven droeg. 's Avonds hebben we gegeten bij een ietwat luxer tentje. Het eten smaakte heerlijk, maar Maickel vond het wat weinig. Volgende keer maar weer een lekker stukje vlees eten dan.
1 maart 2012
Op tijd opgestaan, want vandaag gaan we de lady knox geiser bekijken. Elke ochtend om 10.15 uur precies wordt er wat waspoeder ingegooid, zodat het water omhoog gestuwd wordt. Alle toeristen beginnen natuurlijk als een gek foto's te maken, inclusief wij, want niemand weet vantevoren dat dat ding wel een uur lang water blijft spuiten. Foto's genoeg dus! Daarna zijn we door de rest van het vulcanische gebied gelopen. Het was erg mooi om te zien. Je hebt een hoop kraters, stoom, gekleurd water en bubbelende modder. Er stonden geregeld bordjes dat je op het pad moest blijven, omdat het water meer dan 100 graden is. Maickel, eigenwijs als hij is, moest dit natuurlijk even testen. Na een 'au' en een rode vinger was hij ook overtuigd ;) Na een ochtend in dit gebied zijn we naar het Rotorua museum geweest. Dit was een leuk museum, waar ze heel duidelijk laten zien hoe de Maori in dit land zijn gekomen en wat er sindsdien allemaal gebeurd is. Later op de middag wilden we nog gaan kayakken, maar het begon steeds harder te waaien dus dat is er niet meer van gekomen. In plaats daarvan hebben we wat rondgehangen op de lokale markt, waar allerlei kraampjes waren en live muziek. 's Avonds hebben we weer lekker gegeten. Een beetje tegenovergesteld van gisteren, want dit keer zei zelfs Maickel dat hij het niet op kon en dat komt niet vaak voor!
Bah, bah, en nog eens bah. Het eten van gisteren was geen groot succes. Op het noorder-eiland hebben we voornamelijk B&B's, zonder keukentje dus. Iedere dag uit eten vinden we wat teveel van het goede, dus we hadden bedacht om wat eten te maken in de magnetron, die wel aanwezig was. We hadden een diepvriesmaaltijd gevonden, een soort risotto, maar toen we de magnetron open deden, stonk het enorm naar babypoep (dat zal bij jullie nu ook wel zo zijn, Susanne en Jeroen.. Gefeliciteerd ;) ). Maickel durfde het aan om het op te eten, maar het was niet zo smakelijk. Deze ochtend hing de vieze geur nog steeds in ons huisje. We zijn maar snel weggevlucht richting ontbijt, dat binnen in het grote huis klaar stond. We hadden vandaag graag de Tongariro Crossing gelopen, een erg mooie wandeling door het National Park langs volkanen e.d. Helaas was het redelijk bewolkt en werd het ons afgeraden, vanwege het beperkte zicht. Gayle, onze gastvrouw, liet ons tijdens het ontbijt een aantal andere wandelingen zien die we wel konden maken, dus daar hebben we er een paar van uitgekozen. De vulkanen hebben we helaas niet gezien, maar we hebben wel een prachtige omgeving gezien. Uitgestrekte gebieden, mooie bossen en een grote waterval. Het weer was een beetje wisselvallig. Het ene moment zon, het volgende regen en vervolgens weer zon. Eenmaal terug bij de River Lodge, onze accomodatie, hebben we in de schapenwei wat rondgewandeld bij de schapen Cedric en Rosie, tot er een auto aankwam. En ja hoor, het waren de Nederlanders die we op de allereerste locatie ook al ontmoet hebben. Erg leuk om ze hier weer te zien en verhalen uit te wisselen. Aangezien zij in het dorp gingen eten en wij ons opnieuw waagden aan een magnetronmaaltijd hebben we afgesproken dat ze 's avonds naar ons huisje komen om verder te kletsen. We hebben er een leuke Hollandse avond van gemaakt, met bier, wijn en natuurlijk iets te knabbelen. Tegen tien uur kwam er nog een Nederlands stel aan op deze accomodatie en die zijn gezellig aangeschoven. Het was redelijk laat toen we in bed lagen, maar dat moet een keertje kunnen, toch?
26 feb 2012
Onze tijd op de River Lodge is helaas alweer verlopen. We vinden het jammer om weg te gaan, want het is hier prachtig. Gayle en Denton zijn hele aardige, gezellige mensen en de goed getrainde hond Daisy is ook een fantastich dier. Wie weet komen we ooit nog eens terug. Nu gaan we weer op pad naar Napier, de art deco stad van Nieuw-Zeeland wat bekend staat om zijn wijngebied. Wij zijn allebei niet zo van de wijn, maar we zullen wel zien. De rit er naartoe was erg mooi. We zijn door een berggebied gereden met weinig verkeer en eigenlijk was het uitzicht hier net zo mooi als op het Zuider-eiland. Hopen dat dat zo blijft gedurende de rest van de vakantie. Eenmaal in Napier zien we meteen waarom het een art deco stad is. De gebouwen zien er behoorlijk anders uit dan we tot nu toe gezien hebben, maar het is wel mooi. Onze accomodatie heeft iets minder van deze uitstraling, maar ziet er verder netjes uit. We hebben gelukkig weer een eigen keukentje, zodat we ons niet meer aan de magnetronmaaltijden hoeven te wagen. We hebben al kort even door het stadje gewandeld en zijn blijven hangen bij een optreden van een bandje. Als er in Nederland optredens zijn, zie je overal kraampjes met eten en drinken, maar hier is daar niks van te zien. Mensen zitten op een stoeltje op het gras of staan aan de kanten en luisteren naar de muziek. Nergens zijn lege bekertjes of vuil te zien. Alles blijft netjes. Na het optreden hebben we nog wat langs het water gewandeld en daarna zijn we gaan koken. Morgen gaan we het stadje verder verkennen en kijken of er iets leuks te doen is in de buurt.
27 feb 2012
We zijn de dag begonnen met een bezoekje aan de kathedraal in Napier waar we een kaarsje opgestoken hebben. Er was een aardige meneer die ons vanalles vertelde over de kerk, waardoor het even duurde voordat we weer verder konden gaan. Verder is er in Napier een vrij bekend aquarium waar veel zeedieren te zien zijn, maar ook, en daar gingen we voor, kiwi's! Na ruim vier werken in Nieuw-Zeeland zonder een kiwi gezien te hebben, wordt het daar wel eens tijd voor. Het hele aquarium zelf was overigens ook hartstikke leuk, want er was enorm veel te zien. Ergens halverwege het gebouw hebben ze het 'kiwi house' gebouwd. Het is hier vrij donker, want kiwi's zijn nachtdieren. Je mag dus geen flits gebruiken en je moet zachtjes praten. We hebben twee van deze dieren gespot, maar een foto ervan maken viel helaas niet mee vanwege het beperkte licht. We zijn toch blij dat we dit symbool van Nieuw-Zeeland nu ook in levende lijve gezien hebben. Hierna hebben we nog lekker langs het strand gewandeld. We bedoelen ook echt op een pad langs het strand, want het strand zelf bestaat uit stenen en dat loopt niet zo prettig. Zometeen gaan we voor de laatste keer koken, want de rest van de tijd zullen we in B&B's zitten, zonder keukentje. En de magnetronmaaltijden vertrouwen we niet meer zo ;)
28 feb 2012
Vandaag gaan we voor de eerste en laatste keer in zes weken vakantie kamperen. En je raadt het nooit, vandaag bestaat het weer uit regen, regen en nog eens regen. We zijn wel het een en ander gewend van de scouting, maar toch hadden we weinig zin meer in onze kampeertrip. We gaan een nacht doorbrengen in het Te Urewera National Park met een lokale Maori-gids. Eenmaal op de juiste plek aangekomen, kwam een Maori-meisje van dezelfde leeftijd als Leonie ons verwelkomen. Ze nam ons mee naar de kampeerplek en die zag er gelukkig prima uit. Er hing een redelijk groot zeil waaronder we droog konden zitten, waar plek was om te koken en zelfs een kleine vuurplaats. Hoewel er plek is voor wel 18 tentjes zijn wij vandaag de enigen. We waren een beetje bang dat het een enorme toeristische attractie zou zijn, maar dat valt dus alles mee. We zijn lekker gaan zitten en onze gids zette meteen wat toastjes en nootjes op tafel. Dat begint al goed! De rest van het eten volgt al snel en ondertussen hebben we gezellig zitten buurten met onze gids. Het is leuk om een keer zo te kunnen praten met iemand van de Maori-cultuur, want op deze manier leer je er een hele hoop van. Wat wij bijvoorbeeld nog niet wisten en wat ons wel verbaasde, is dat een hoop Maori-kinderen tot hun 13e jaar alleen Maori leren spreken en schrijven en daarna pas Engels leren. Ook noemen de Maori zichzelf hier 'children of the mist', omdat er vaak een hoop mist hangt in de vallei. Door zo samen te eten en een biertje te drinken bij het kampvuur kom je een hoop te weten. Ondanks dat we er 's middags weinig zin in hadden, is het toch een hele gezellige dag geworden!
29 feb 2012
Vannacht hebben we redelijk geslapen in ons tentje. Ons bed bestond uit een legerbedje met daarop een luchtbed. Verder hadden we een lakenzak, een slaapzak en daar bovenop nog een losse slaapzak, dus we hebben het zeker niet koud gehad. Het heeft gedurende de hele nacht geregend, maar gelukkig was het 's ochtends droog. Dat kwam goed uit, want vandaag gaan we boompjes planten en een wandeling door het park maken. Het bomen planten gebeurt om een bijdrage te leveren aan het regenwoud en bepaalde bomen weer te laten groeien, zodat de toekomstige generaties er ook nog van kunnen genieten. Het boompjes planten gebeurt altijd in drie. Je mag dus kiezen of je 3, 6 of 9 boompjes plant per persoon. De eerste plant je altijd voor jezelf, de tweede voor iemand die minder fortuinlijk is en de derde om iets terug te geven aan moeder natuur. Omdat wij natuurlijk echte scoutingmensen zijn, hebben we besloten om negen boompjes per persoon te planten. Onze gids was blij verrast, want dat maakte ze niet vaak mee. We hebben goed samengewerkt (Maickel de gaten gegraven, Leonie de boompjes geplant) en bij ieder boompje hebben we een Maori-zinnetje opgezegd, namelijk 'e tipu, e toro, e tu'. De maori geloven dat de bomen ook een soort van ziel hebben en met dit zinnetje vragen ze de bomen om groot en sterk te groeien. Tijdens het bomen planten hebben we Joe ontmoet, de Maori-man die dit allemaal organiseert. Hij is een man met een erg vriendelijke uitstraling. Samen met hem, onze gids en nog een Duits koppel zijn we vertrokken voor een wandeling door het park. Het was erg leuk en leerzaam om met een Maori-man door het woud te lopen, omdat hij enorm veel weet en vertelt over de bomen en de vogels. Normaal gesproken lopen we er sneller doorheen, omdat we toch niet weten wat we allemaal tegenkomen, maar nu hebben we nog werkelijk wat geleerd. Ook hebben we een reusachtig grote boom gezien van waarschijnlijk wel 1000 jaar oud. Na de wandeling verzorgden Joe samen met onze gids nog een heerlijke lunch. Al met al was het een geweldige ervaring die we niet snel zullen vergeten. We hebben het enorm naar ons zin gehad in het regenwoud.
Na deze late lunch moesten we weer vertrekken naar de volgende locatie, vlakbij Rotorua. Dit was gelukkig niet al te ver rijden. Onderweg zagen we ploteling een rookwolk, dus wij dachten meteen 'brand'. Een kilometer verder zagen we echter aan de andere kant van de weg ook een rookwolk en in de verte ook nog enkele. We zijn het vulkanische gebied genaderd waar de stoom op de vreemdste plekken uit de grond komt. Op het einde van onze reis stond ons nog een verrassing te wachten. We hebben al over heel wat onverharde wegen gereden (ook al mag dat officeel niet), maar de weg die nu voor ons lag was toch wel de allerslechtste. Hij lag vol met bulten, kuilen en regengeulen en harder dan 10 km per uur hebben we er niet gereden. Bij aankomst werden we verwelkomd door een overenthousiaste man die blij onze koffers naar boven droeg. 's Avonds hebben we gegeten bij een ietwat luxer tentje. Het eten smaakte heerlijk, maar Maickel vond het wat weinig. Volgende keer maar weer een lekker stukje vlees eten dan.
1 maart 2012
Op tijd opgestaan, want vandaag gaan we de lady knox geiser bekijken. Elke ochtend om 10.15 uur precies wordt er wat waspoeder ingegooid, zodat het water omhoog gestuwd wordt. Alle toeristen beginnen natuurlijk als een gek foto's te maken, inclusief wij, want niemand weet vantevoren dat dat ding wel een uur lang water blijft spuiten. Foto's genoeg dus! Daarna zijn we door de rest van het vulcanische gebied gelopen. Het was erg mooi om te zien. Je hebt een hoop kraters, stoom, gekleurd water en bubbelende modder. Er stonden geregeld bordjes dat je op het pad moest blijven, omdat het water meer dan 100 graden is. Maickel, eigenwijs als hij is, moest dit natuurlijk even testen. Na een 'au' en een rode vinger was hij ook overtuigd ;) Na een ochtend in dit gebied zijn we naar het Rotorua museum geweest. Dit was een leuk museum, waar ze heel duidelijk laten zien hoe de Maori in dit land zijn gekomen en wat er sindsdien allemaal gebeurd is. Later op de middag wilden we nog gaan kayakken, maar het begon steeds harder te waaien dus dat is er niet meer van gekomen. In plaats daarvan hebben we wat rondgehangen op de lokale markt, waar allerlei kraampjes waren en live muziek. 's Avonds hebben we weer lekker gegeten. Een beetje tegenovergesteld van gisteren, want dit keer zei zelfs Maickel dat hij het niet op kon en dat komt niet vaak voor!
-
02 Maart 2012 - 06:00
Marja En Frank:
Hallo Leonie en Maickel,
Weer een mooi verslag en foto's. Leuk al die avonturen, en ja toen wij er waren konden we ook de Tongarirocrossing niet doen vanwege het weer. Dat vinden we nog altijd jammer maar gelukkig is er nog genoeg moois te zien. Geniet er nog van. -
02 Maart 2012 - 07:02
Barbara:
Het is elke keer weer zo leuk om jullie reisverslagen te lezen. We zitten er bijna zelf. Nog een fijne laatste week en tot 11 maart.
groetjes van Barbara, Frans, Marieke en Thomas -
02 Maart 2012 - 07:05
Thilly:
Leonie en Maickel wat een leuk verslag en mooie foto's weer. Geniet er de komende week nog van.
Wij hebben genoten van de verslagen en foto's tot nu. -
02 Maart 2012 - 08:52
Kimberly:
Hoi Leonie en Maickel,
Wat een mooie tijd maken jullie daar mee! Dan vergeet je van je leven nooit niet meer! Echter supergaaf! En ook mooie en bijzondere foto's! Ongelooflijk dat de tijd zo hard gaat, geniet er nog zeker van de laatste week! -
02 Maart 2012 - 08:52
Kimberly:
Ik zag trouwens net toen ik mijn bericht teruglas, dat ik zo onder de indruk ben van jullie verhalen en foto's dat ik achter iedere zin een ! heb gezet :P -
02 Maart 2012 - 09:56
Van Ons Uit Goirle:
Leuk om weer iets van jullie te horen . Zo te lezen nog steeds goed naar jullie zin. Nog een weekje en jullie zijn weer thuis. Geniet er nog van en tot volgende week. -
02 Maart 2012 - 11:09
Peter En Tonny Tromm:
dat wordt nog een weekje genieten
van al dat moois. en dan denk ik dat jullie een geweldige vakantie gehad hebben. het was een schitterend verslag en hele mooie foto,s. ook wij hebben ervan genoten. nog heel veel plezier en tot volgende week.
gr.peter en tonny -
02 Maart 2012 - 11:18
Claudia En Patrick:
volgens mij hebben jullie geen enkele vorm van heimwee of toch?
een geweldig verslag en mooie foto's, kei leuk om iedere keer weer te lezen,maak er nog iets moois van deze komende week en geniet nog van jullie omgeving en elkaar.
We zien elkaar weer!!!
xxx -
02 Maart 2012 - 17:39
Thuisfront Vd Wouw:
heerlijk om al die reisverslagen te lezen
ga er nog een weekje lekker van genieten -
02 Maart 2012 - 21:53
Yvonne:
Wat ontzettend gaaf om jullie verhalen te lezen. De geur van de zwavel komt weer helemaal boven (bedankt daarvoor haha)
fijne laatste dagen daar, maar je neemt het mee voor de rest van je leven!
groetjes van onze kids, die jullie foto's en verhalen graag mee volgen. -
03 Maart 2012 - 18:03
Miranda & Kids:
Wat een mooie verhalen en foto's weer.
Geniet er nog maar lekker van die laatste week.
Groetjes van Miranda, Mika en Kira
En ook van Ronnie (vanuit Bordeaux) -
03 Maart 2012 - 18:23
Van Ons Uit Goirle:
Jullie kunnen wel mooi proberen om de tijd terug te draaien , maar dat lukt niet. Na 29 februarie komt toch gewoon 1 maart. Geniet de komende dagen er nog maar goed van . Groetjes van ons allen -
05 Maart 2012 - 18:31
Joyce:
Hallo Leonie en Maickel!
Wat een leuke verhalen en mooie foto's weer! Vooral dat vulkanische gekleurd water en het gifgroen meer, bizar wat er op de wereld allemaal te vinden is! Maar het klinkt alsof jullie het nog steeds super naar jullie zin hebben en ik zou vooral nog even wegblijven, want hier is het KOUD en heeft psv met 6-2 verloren. Niks om voor terug te komen dus :)
Groetjes! -
06 Maart 2012 - 12:10
Fam Fonken:
hallo Leonie en maickel,
weer een mooi verslag en hele mooie foto's geniet er nog even van .
groetjes uitb Baarschot.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
