De laatste dagen
Door: maickelenleonie
Blijf op de hoogte en volg Maickel en Leonie
06 Maart 2012 | Nieuw Zeeland, Russell
2 maart 2012
Aangezien het te ver rijden is van Rotoiti naar Russell maken we een tussenstop in Auckland, de grootste stad van Nieuw-Zeeland. Deze stad stond niet op ons verlanglijstje en zelfs veel lokale mensen zeggen Auckland niet zo geweldig te vinden. Onze verwachtingen waren dus niet zo hoog. Hoe dichter we bij deze stad in de buurt kwamen, hoe drukker het werd op de weg. Onze bestemming ligt gelukkig niet midden in het centrum, dus het echte drukke stadsverkeer hebben we kunnen vermijden. De bed & breakfast ziet er prima uit en wordt gerund door een Nederlandse vrouw en haar man. Het was wel leuk om haar verhaal te horen over hoe ze hier terecht is gekomen. 's Avonds zijn we naar het dichstbijzijnde straatje gegaan met wat eettentjes. Ons geld was bijna op, dus we hebben daar eerst maar gepind. Tijdens het pinnen kwam er een soort zigeunermeisje heel vlak achter ons staan. We hadden alles wel goed afgeschermd, maar het was niet zo'n prettig gevoel. Het werd nog minder prettig toen ze achter ons aanliep naar hetzelfde eettentje en daar na een kopje koffie weer vertrok. Alsof ze ons in de gaten wilde houden. We hebben redelijk op ons gemak gegeten en zijn daarna snel weer vertrokken richting onze accomodatie. Stiekem waren we blij dat we er weer waren, want je weet maar nooit of die mensen iets van plan zijn bij die zogenaamd rijke toeristen. Al met al hebben we Auckland als niet zo heel prettig ervaren.
3 maart 2012
We vonden het niet bepaald erg om vandaag weer verder te moeten rijden naar Russell. Dit werd door velen aangeprezen als een erg leuke stad, dus ditmaal waren onze verwachtigen wel hoog. Tijdens de rit hebben we weer braaf onze tomtom gevolgd, maar dat hadden we deze keer misschien beter niet kunnen doen. In plaats van over de verharde weg hebben we namelijk een heel eind over een onverhard bergweggetje gereden. Waarschijnlijk was dit een kilometer korter, dus ook niet echt de moeite waard. Eenmaal in Russell hebben we onze spullen weer uit de auto gegooid en zijn we richting het centrum gelopen. Onze hoge verwachtigen zijn helaas niet helemaal waargemaakt. Russell blijkt een vrij klein centrum te hebben en alles ziet er een beetje vervallen uit. Niet de bruisende stad met witte stranden waar we op gehoopt hadden. Na een kort rondje wisten we wel waar we wilden eten, want er was maar 1 tentje dat er goed uitzag en redelijke prijzen had. Hier hebben we zeker geen spijt van gehad! Het eten was heerlijk en het toetje (alweer chocolademousse) zalig! Hier komen we vast nog eens terug.
4 maart 2012
Omdat het stadje zo klein is, vroegen we ons een beetje af wat we hier in hemelsnaam zolang moesten doen. Op deze plek zitten we namelijk vier nachten. Tijdens het ontbijt zijn we echter een stuk wijzer geworden. Onze gastvrouw gaf ons een foldertje van een dagwandeling in de omgeving en ook wist ze nog een leuk wandelingetje langs het strand. Onze dagen waren binnen vijf minuten opgevuld met activiteiten. Voor vandaag hadden we al een beslissing gemaakt, want we gaan met de ferry naar Paihia en vanuit daar te voet naar Waitangi. Vanuit Russell vertrekt er elke twintig minuten een ferry naar de overkant. Daar aangekomen keken we onze ogen wel een beetje uit. Dit was nou die bruisende stad waar we op gehoopt hadden. Volop winkeltjes en cafeetjes, een mooi strand en allerlei activiteiten. We hebben even kort rondgewandeld, maar daarna zijn we toch verder gelopen naar Waitangi. Hier is vroeger het verdrag van Waitangi getekend, waardoor Nieuw-Zeeland een zelfstandige kolonie werd, met bepaalde rechten voor de Maori. Er staat nog een oud gebouw van toen overeind en verder kun je dingen bekijken, zoals een kano van 35 meter. Er zijn minstens 78 roeiers voor nodig om ermee te kunnen varen. Na dit alles gezien te hebben, zijn we terug gegaan naar Paihia. Dit keer hebben we aan deze kant van het water gegeten, maar het kon het eten van gisteren helaas niet overtreffen.
5 maart 2012
Vandaag staat er een lange wandeltocht op het programma dus we zijn op tijd opgestaan. In deze laatste vakantiedagen proberen we nog snel even onze vakantiekilo's eraf te lopen, want zes weken vakantie doet stiekem toch wat met je lichaam. Snel op pad dus! Het eerste deel van de route bestaat uit verschillende paden. We hebben door bos gelopen, langs oesterkwekers, over houten bruggetjes door de mangrove en ga zo maar door. Het was af en toe flink zweten, want het zonnetje scheen lekker en, zoals we ondertussen wel weten, gaan de paadjes geregeld steil omhoog en omlaag. In het bos zijn we vrienden geworden met een fantail. Deze vloog ons telkens achterna en kwam heel dichtbij op de takjes zitten. We hebben geprobeerd hem een koekje te laten eten uit onze hand, maar hij gaf de voorkeur aan de opvliegende insecten. Aan het einde van het eerste deel kwamen we aan bij een andere ferry. Hiermee zijn we naar de overkant gegaan om daar onze wandeling voort te zetten. Het was ondertussen al middag en we hadden nog een twee uur durende wandeling voor de boeg langs het strand. Ook hier kun je de vlakke paden wel vergeten, want een strandwandeling is nooit zoals in Scheveningen. Het pad ging geregeld omhoog en omlaag, maar omdat het zo vlak langs de kust was, was het wel erg mooi om te zien. Hier zijn we nog wat Duitsers tegengekomen die in Nieuw-Zeeland woonden. Ze waren behoorlijk verbaasd om te merken dat we Nederlanders waren die zowel engels als duits spraken. Na deze korte pauze zijn we snel doorgewandeld en we waren stiekem blij dat we eindelijk in Paihia aankwamen. Na een welverdiend glaasje drinken zijn we met de ferry naar Russell gegaan en hebben we weer genoten van een heerlijke maaltijd bij Sally's, waar we de vorige keer ook gegeten hadden.
6 maart 2012
's Morgens hebben we vast onze koffers uitgezocht en weer goed ingepakt, zodat alles weer mee terug kan naar Nederland. Voor de middag wist onze gastvrouw nog wel een leuk wandelingetje langs de kust. Het zou ongeveer twee uur duren. Wij zagen zo'n relatief korte en makkelijke wandeling wel zitten, dus onze gastvrouw heeft ons afgezet aan de andere kant van het strand, zodat we op ons gemakje terug konden lopen. Aangezien wij dit keer een relatief makkelijke strandwandeling verwachtten, hadden we onze slippertjes aangetrokken. Nou, daar kregen we al snel spijt van! Het eerste stukje strand lag volop met steentjes, dus dat was al geen pretje. De grootste verrassing moest echter nog komen. Voor ons lagen namelijk grote rotsen, rotsen en nog eens rotsen. Dit zou geen wandeling worden, dit werd letterlijk klimmen en klauteren. Wij zijn niet zo bang aangelegd, dus we hebben ons er maar aan gewaagd. Het was opletten geblazen waar je je voeten neerzette, want de rotsen waren behoorlijk dicht langs het water. We moesten ons soms goed vasthouden om niet weg te glijden. En dat allemaal op onze slippertjes... Af en toe zat er een klein stukje stenenstrand tussen, maar de rest leek veel op survivallen. Resultaat na twee uur wandelen: een bebloede teen en een gebroken nagel, allebei van Leonie. Gelukkig stond Dokter Maickel paraat om een afgescheurd reepje zakdoek om de bebloede teen te binden, zodat onze tocht kon worden voortgezet. Veel keus hadden we overigens niet, want het was voor- of achteruit, een andere kant ging niet. 's Avonds hebben we het maar rustig aan gedaan met een biertje en een potje kaarten. Morgen gaan we naar onze laatste bestemming, voor ons laatste nachtje in Nieuw-Zeeland.
7 maart 2012
Dit zal het laatste verslag zijn dat we vanuit Nieuw-Zeeland zullen plaatsen. Vandaag vertrekken we naar onze laatste locatie, Matakana, voor ons laatste nachtje in dit prachtige land. De rest van de dag zullen we voornamelijk bezig zijn met spulletjes inpakken en een laatste keer uit eten gaan. Hoe dit is verlopen, horen jullie in Nederland wel. Bedankt voor alle leuke reacties die we gehad hebben en tot binnenkort!
Aangezien het te ver rijden is van Rotoiti naar Russell maken we een tussenstop in Auckland, de grootste stad van Nieuw-Zeeland. Deze stad stond niet op ons verlanglijstje en zelfs veel lokale mensen zeggen Auckland niet zo geweldig te vinden. Onze verwachtingen waren dus niet zo hoog. Hoe dichter we bij deze stad in de buurt kwamen, hoe drukker het werd op de weg. Onze bestemming ligt gelukkig niet midden in het centrum, dus het echte drukke stadsverkeer hebben we kunnen vermijden. De bed & breakfast ziet er prima uit en wordt gerund door een Nederlandse vrouw en haar man. Het was wel leuk om haar verhaal te horen over hoe ze hier terecht is gekomen. 's Avonds zijn we naar het dichstbijzijnde straatje gegaan met wat eettentjes. Ons geld was bijna op, dus we hebben daar eerst maar gepind. Tijdens het pinnen kwam er een soort zigeunermeisje heel vlak achter ons staan. We hadden alles wel goed afgeschermd, maar het was niet zo'n prettig gevoel. Het werd nog minder prettig toen ze achter ons aanliep naar hetzelfde eettentje en daar na een kopje koffie weer vertrok. Alsof ze ons in de gaten wilde houden. We hebben redelijk op ons gemak gegeten en zijn daarna snel weer vertrokken richting onze accomodatie. Stiekem waren we blij dat we er weer waren, want je weet maar nooit of die mensen iets van plan zijn bij die zogenaamd rijke toeristen. Al met al hebben we Auckland als niet zo heel prettig ervaren.
3 maart 2012
We vonden het niet bepaald erg om vandaag weer verder te moeten rijden naar Russell. Dit werd door velen aangeprezen als een erg leuke stad, dus ditmaal waren onze verwachtigen wel hoog. Tijdens de rit hebben we weer braaf onze tomtom gevolgd, maar dat hadden we deze keer misschien beter niet kunnen doen. In plaats van over de verharde weg hebben we namelijk een heel eind over een onverhard bergweggetje gereden. Waarschijnlijk was dit een kilometer korter, dus ook niet echt de moeite waard. Eenmaal in Russell hebben we onze spullen weer uit de auto gegooid en zijn we richting het centrum gelopen. Onze hoge verwachtigen zijn helaas niet helemaal waargemaakt. Russell blijkt een vrij klein centrum te hebben en alles ziet er een beetje vervallen uit. Niet de bruisende stad met witte stranden waar we op gehoopt hadden. Na een kort rondje wisten we wel waar we wilden eten, want er was maar 1 tentje dat er goed uitzag en redelijke prijzen had. Hier hebben we zeker geen spijt van gehad! Het eten was heerlijk en het toetje (alweer chocolademousse) zalig! Hier komen we vast nog eens terug.
4 maart 2012
Omdat het stadje zo klein is, vroegen we ons een beetje af wat we hier in hemelsnaam zolang moesten doen. Op deze plek zitten we namelijk vier nachten. Tijdens het ontbijt zijn we echter een stuk wijzer geworden. Onze gastvrouw gaf ons een foldertje van een dagwandeling in de omgeving en ook wist ze nog een leuk wandelingetje langs het strand. Onze dagen waren binnen vijf minuten opgevuld met activiteiten. Voor vandaag hadden we al een beslissing gemaakt, want we gaan met de ferry naar Paihia en vanuit daar te voet naar Waitangi. Vanuit Russell vertrekt er elke twintig minuten een ferry naar de overkant. Daar aangekomen keken we onze ogen wel een beetje uit. Dit was nou die bruisende stad waar we op gehoopt hadden. Volop winkeltjes en cafeetjes, een mooi strand en allerlei activiteiten. We hebben even kort rondgewandeld, maar daarna zijn we toch verder gelopen naar Waitangi. Hier is vroeger het verdrag van Waitangi getekend, waardoor Nieuw-Zeeland een zelfstandige kolonie werd, met bepaalde rechten voor de Maori. Er staat nog een oud gebouw van toen overeind en verder kun je dingen bekijken, zoals een kano van 35 meter. Er zijn minstens 78 roeiers voor nodig om ermee te kunnen varen. Na dit alles gezien te hebben, zijn we terug gegaan naar Paihia. Dit keer hebben we aan deze kant van het water gegeten, maar het kon het eten van gisteren helaas niet overtreffen.
5 maart 2012
Vandaag staat er een lange wandeltocht op het programma dus we zijn op tijd opgestaan. In deze laatste vakantiedagen proberen we nog snel even onze vakantiekilo's eraf te lopen, want zes weken vakantie doet stiekem toch wat met je lichaam. Snel op pad dus! Het eerste deel van de route bestaat uit verschillende paden. We hebben door bos gelopen, langs oesterkwekers, over houten bruggetjes door de mangrove en ga zo maar door. Het was af en toe flink zweten, want het zonnetje scheen lekker en, zoals we ondertussen wel weten, gaan de paadjes geregeld steil omhoog en omlaag. In het bos zijn we vrienden geworden met een fantail. Deze vloog ons telkens achterna en kwam heel dichtbij op de takjes zitten. We hebben geprobeerd hem een koekje te laten eten uit onze hand, maar hij gaf de voorkeur aan de opvliegende insecten. Aan het einde van het eerste deel kwamen we aan bij een andere ferry. Hiermee zijn we naar de overkant gegaan om daar onze wandeling voort te zetten. Het was ondertussen al middag en we hadden nog een twee uur durende wandeling voor de boeg langs het strand. Ook hier kun je de vlakke paden wel vergeten, want een strandwandeling is nooit zoals in Scheveningen. Het pad ging geregeld omhoog en omlaag, maar omdat het zo vlak langs de kust was, was het wel erg mooi om te zien. Hier zijn we nog wat Duitsers tegengekomen die in Nieuw-Zeeland woonden. Ze waren behoorlijk verbaasd om te merken dat we Nederlanders waren die zowel engels als duits spraken. Na deze korte pauze zijn we snel doorgewandeld en we waren stiekem blij dat we eindelijk in Paihia aankwamen. Na een welverdiend glaasje drinken zijn we met de ferry naar Russell gegaan en hebben we weer genoten van een heerlijke maaltijd bij Sally's, waar we de vorige keer ook gegeten hadden.
6 maart 2012
's Morgens hebben we vast onze koffers uitgezocht en weer goed ingepakt, zodat alles weer mee terug kan naar Nederland. Voor de middag wist onze gastvrouw nog wel een leuk wandelingetje langs de kust. Het zou ongeveer twee uur duren. Wij zagen zo'n relatief korte en makkelijke wandeling wel zitten, dus onze gastvrouw heeft ons afgezet aan de andere kant van het strand, zodat we op ons gemakje terug konden lopen. Aangezien wij dit keer een relatief makkelijke strandwandeling verwachtten, hadden we onze slippertjes aangetrokken. Nou, daar kregen we al snel spijt van! Het eerste stukje strand lag volop met steentjes, dus dat was al geen pretje. De grootste verrassing moest echter nog komen. Voor ons lagen namelijk grote rotsen, rotsen en nog eens rotsen. Dit zou geen wandeling worden, dit werd letterlijk klimmen en klauteren. Wij zijn niet zo bang aangelegd, dus we hebben ons er maar aan gewaagd. Het was opletten geblazen waar je je voeten neerzette, want de rotsen waren behoorlijk dicht langs het water. We moesten ons soms goed vasthouden om niet weg te glijden. En dat allemaal op onze slippertjes... Af en toe zat er een klein stukje stenenstrand tussen, maar de rest leek veel op survivallen. Resultaat na twee uur wandelen: een bebloede teen en een gebroken nagel, allebei van Leonie. Gelukkig stond Dokter Maickel paraat om een afgescheurd reepje zakdoek om de bebloede teen te binden, zodat onze tocht kon worden voortgezet. Veel keus hadden we overigens niet, want het was voor- of achteruit, een andere kant ging niet. 's Avonds hebben we het maar rustig aan gedaan met een biertje en een potje kaarten. Morgen gaan we naar onze laatste bestemming, voor ons laatste nachtje in Nieuw-Zeeland.
7 maart 2012
Dit zal het laatste verslag zijn dat we vanuit Nieuw-Zeeland zullen plaatsen. Vandaag vertrekken we naar onze laatste locatie, Matakana, voor ons laatste nachtje in dit prachtige land. De rest van de dag zullen we voornamelijk bezig zijn met spulletjes inpakken en een laatste keer uit eten gaan. Hoe dit is verlopen, horen jullie in Nederland wel. Bedankt voor alle leuke reacties die we gehad hebben en tot binnenkort!
-
06 Maart 2012 - 22:03
Marja En Frank:
Hallo vakantiegangers, geniet van de laatste momenten en een goede thuisreis gewenst. We komen graag een keer naar de foto's kijken. -
06 Maart 2012 - 22:55
Claudia En Patrick:
bedankt voor nog even een laatste erg leuk verslag.\wij wensen jullie een prettige reis terug en tot in nederland.
groetjes claudia, patrick en de kids. -
07 Maart 2012 - 08:16
Anne Thissen:
Hallo! Wat zijn die weken voorbij gevlogen! Ik heb erg genoten van jullie vakantie verhalen :) Een hele fijne en veilige reis terug gewenst. Groetjes! -
07 Maart 2012 - 08:28
Joyce:
Hallo Maickel en Leonie!
De reis zit er bijna op, geniet nog maar even van het einde. Zo te lezen hebben jullie een prachtige reis gehad, en voor ons waren de reisverslagen ook altijd weer een feest. Ik heb al heel wat waarbenjij.nu blogs van mensen bijgehouden, dus uit een beetje ervaring kan ik zeggen dat jullie gezellig en boeiend schrijven! Tot in Nederland! X -
07 Maart 2012 - 08:43
Van Ons Uit Goirle:
Jammer het is weer voorbij. Maar jullie kunnen terug kijken op een fantastiche vakantie. Geniet nog van de laatste momenten . Een fijne reis terug en tot vrijdag. Groetjes van ons allen -
07 Maart 2012 - 11:00
Evi:
Jeetje wat hebben jullie al een hoop gezien en gedaan! En wat een prachtige foto's, het is daar echt super mooi!
Het is intussen alweer bijna tijd om terug te gaan voor jullie, dus ik wens jullie nog een fijne paar laatste dagen en alvast een prettige terugreis! Tot snel!
liefs Evi -
07 Maart 2012 - 17:00
Thuisfront Vd Wouw:
wij verheugen ons weer op jullie thuiskomst, een goede reis en tot vrijdag -
08 Maart 2012 - 09:19
Henny Martien :
Maickel Leonie mooie verhalen.! fijne dag nog en een goede reis terug.
tot ziens. groeten van ons allemaal. -
08 Maart 2012 - 17:04
Bart, Lian En Kids:
heej maickel en leonie
bedankt voor jullie mooie verhalen en nog mooiere foto's. wij wensen jullie vanuit gèsselcity een goede terugreis en we spreken elkaar gauw!
-
09 Maart 2012 - 15:18
Jeroen En Susanne :
Waarschijnlijk zijn jullie nu zo'n beetje thuis of onderweg... Jammer als zo'n reis voorbij is, maar waarschijnlijk ook wel weer fijn om thuis te zijn. Reizen is via een omweg thuiskomen.
Geniet van alle indrukken en tot snel.
Liefs,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
